در ایران امروز، سخن گفتن از عدالت، حقوق شهروندی و رعایت قانون در دادگاه‌ها همه معنای خود را از دست داده است. سرکوب و بازداشت منتقدین، ازار اقلیتها، نگهداشتن غیرقانونی افراد در زندان بدون محاکمه و وکیل، شکنجه و آزار زندانیان، اعتراف‌گیری با زور و شکنجه، بی‌اعتنایی به حقوق قربانیان، محدودیت برای وکلا یا دستگیری و محاکمه آنها، دادگاه‌های غیر شفاف در عمل قوه قضائیه را به بازیچه نهادهای قدرت و بازوی سرکوب نیروهای امنیتی تبدیل کرده‌است. 
جالب این است که حکومت دینی با ادعای اجرا کردن دستورات الهی» نه تنها نتوانسته مانع از گسترش فساد و سقوط اخلاقی در جامعه شود، که خود ت و دین‌دارانی که گاه جای مهر به‌روی پیشانی دارند و نماز و روزه‌شان ترک نمی‌شود به مهره‌های اصلی فساد تبدیل شده‌اند. فساد نظام‌مند بدون مشارکت گسترده مسئولین مکتبی، امامان جمعه، قضات و غیر قوه قضائیه، شورای نگهبان، بیت رهبری»، نمایندگان مجلس، دستگاه دولتی و سرداران و نظامیان و آقازاده‌ها نمی‌توانست شکل گیرد.
Speaking of Justice, civil rights, and full of law has lost its true state of meaningfulness. Suppressing critics, assaulting minorities, detention of people without access to lawful process, torturing prisoners, forced confessions, neglecting victims' rights, putting restrictions on lawyers and/or arresting them, and disingenuous proceedings has mad the judicial body a pawn for powerful institution leveraging suppression.
اعتصاب غذای دکتر تابنده و درخواست رسیدگی به وضعیت درویشان زندانی
of ,and ,فساد ,قوه ,سرکوب ,غیر ,و آقازاده‌ها ,نظامیان و ,آقازاده‌ها نمی‌توانست ,نمی‌توانست شکل ,گیرد speaking
درباره این سایت